مینویسم که یادم نرود...

چه دل نوشته ی بلندی خواهد شد اگر بخواهم تمام ناگفته های این روزهایم را در این پست بگنجانم...

همه را نه...نیمی...نه...فقط تکه ی کوچکی...تا یادم نرود...ناسپاسی نکنم...بی مهر نباشم

"م"جانِ مهربانم هیچوقت آن روزها را فراموش نخواهم کرد...

تو را اگر خدا به من نمیداد...

چه خوب شد که آمدی عزیزدلم...

و چه خوبتر که ماندی...

شاید گاهی فقط گاهی از روی بی مهری یادم برود حال آن روزها را و ناسپاسی کنم نعمت

پروردگارم را که عجیب یاورم بوده و هست...

تورا با تمام دنیا هم نمیتوان قیاس کرد...چه رسد با او...!

عشق اگر آن بود که بر ما گذشت چه بد عشقی بود...

و دوست داشتن ساده اگر این است چه خوب حسی است...!

دوست داشتن تو...!

ساده دوستت میدارم...نه دیوانه وار...

آه_دم است دیگر...آهی و دمی...

یک روز تا سرحد مرگ عاشق است یک روز دیگر....

پروردگارا...ای معشوق همیشه همراه من...

آرامشی به من ببخش که در سایه اش خوشبخترین آرام دنیای خودم باشم...