تو بیا دوای من باش...
دلم از هوا گرفته...
تو خودت هوای من باش...
تو اگرمرا نخواهی...
به کجا برم دلم را؟!...
دل من صفا ندارد...
تو خودت صفای من باش...
خسته ام از این هیاهو...
من زغیر دل بریدم...
طاقتم تمام و طاق است...
تو خودت شفای من باش...
پ.ن وقتی روزها و ماه ها و سال ها بگذرند
به این روزها خواهیم خندید تو،من و دختر کوچکمان....
آرزو...رسیدن......برچسب : نویسنده : harfedell1371 بازدید : 133